Kilimanjaro Project

Op deze pagina vind je het verslag van de tocht in 2009 naar de Kilimanjaro. Klik hier rechts om een beschrijving van het project terug te vinden.
 

Verslag Kilimanjaro 2009

Intussen zijn we al een tijdje terug van Kili, en we hebben onze eerste "weerziensbijeenkomst" achter de rug. Hieronder vind je het verslag van onze geweldige trip, maar als je meer info wilt met ook heel wat fotos, ga dan liever naar http://www.vrouwenopdetop.be.

Verslag Kilimanjaro De vzw Surplus organiseert bergtochten na het revalidatieprogramma ‘herstel en balans’.Met deze jubileumtocht willen we andere kankerpatiënten en hun omgeving laten zien dat het niet gedaan is na kanker, dat je er sterker uit kan komen, en dat we geen doetjes zijn. Zaterdagavond, 31 januari 2009 vertrekken we met 10 vrouwen (Alma, Anastasia, Cathy, Christiane, Eef, Erika, Gitte, Kati ,Nina, Sanne), een verpleegkundige (Micheline), een dokter (Koen) en een cameravrouw (Saar) richting Tanzania. Tien vrouwen met een kankerverleden gaan de hoogste berg van Afrika beklimmen: de Kilimanjaro, 5895m hoog en daarmee de hoogste solitaire berg ter wereld. Na 9 maanden intense voorbereiding, waaronder minstens 3 uren intensief sporten per week, is het eindelijk zo ver. Aan de spoedafdeling van het Middelheimziekenhuis wuiven enthousiaste supporters, familie en pers ons uit. Een vermoeiende nachtvlucht brengt ons via Parijs, Addis Abeba en Nairobi naar Kilimanjaro-airport.

Aangekomen in een paradijselijk uitziend hotel zwemmen we heerlijk, zien we de eerste apen en luisteren we gespannen naar de eerste instructies van onze gids Jamaica. Zijn woorden “Drink, drink, drink, eat, eat, eat, sleep, sleep, sleep” onthouden we alvast. Onze tocht wordt mogelijk gemaakt door 4 gidsen en een 40-tal dragers. De dragers mogen elk maximum 20 kg dragen, iets wat ze elke dag controleren. Ze maken lekker eten, zetten onze tentjes netjes op en zorgen voor voldoende drinkwater. Vanaf dag 4 is dat gekookt bergwater. Elke dag moeten we minstens 4 liter drinken waarvan we 3 liter in onze rugzak meedragen. Om ons te wassen, verspillen we geen water maar gebruiken we frisse doekjes. Onze trektocht langs de Machame-route duurt 7 dagen. Onze grootste vijand is ongetwijfeld de hoogteziekte . Die hoogteziekte veroorzaakt hoofdpijn, misselijkheid, kortademigheid, hoesten, longoedeem en hersenoedeem. Het is daarom dat we elke dag braaf gezamenlijk een pilletje Diamox innemen. De eerste dag stijgen we gedurende 8 uren langs een netjes aangelegd pad door het prachtige regenwoud, en dat van 1800m naar 3000m. In een modderig kamp vallen we onder een schitterende sterrenhemel tevreden in slaap. De volgende morgen worden we al om 6u30 gewekt door een zwoele zwarte stem en krijgen we koffie of thee op bed. Zoals gezegd, moeten we immers veel drinken. Het gevolg is dat we vandaag onze heilige berg omdopen tot ‘de Pipimanjaro’. Onderweg houden we vele gezamenlijke plaspauzes tot verwondering van onze mannelijke gidsen die helemaal geen ervaring hebben met een vrouwengroep. Met een prachtig zicht op onze Kili stappen we vandaag 7 uren langs mensenhoge struikheide en honderdjarige bomen door zon, mist en een uur hevige regen naar 3800m. We lachen ongelofelijk veel en de groepssfeer is reuzetof. Als we gaan slapen, is het 7°C in ons tentje. ’s Nachts koelt het echter af tot 1°C. Gelukkig kunnen we onze drinkbus laten vullen met warme thee om die als een warmwaterkruik mee in onze slaapzak te nemen. ’s Nachts opstaan om te plassen is hard maar noodzakelijk. Gelukkig is er de maan en weer die prachtige sterrenhemel, maar ook de glinsteringen van de vrieskou doen ons de magie van dit unieke verblijf beseffen. Dag 3 wordt een zware dag. We stijgen vandaag via lavavelden tot 4600m en dalen dan terug tot 3900m.

Die tocht is een goede training om aan de hoogte te wennen. Aan de lavatoren op 4600m is de gids bijzonder tevreden over onze vrouwengroep. Na 8 uren stappen worden we dan ook beloond door een zingende en dansende groep dragers. Helaas hebben we deze avond allemaal last van hoofdpijn, precies zoals Jamaica het voorspeld had. Zelf moet ik vanavond een viertal keer overgeven, met een onvergetelijk panoramisch uitzicht als decor. Gelukkig is er Nina, mijn tentgenoot die mijn matje en slaapzak zorgzaam uitrolt. De vierde dag is iedereen weer in prima conditie voor de beklimming van de Barrancowall. Het pad zal ons over een 300m hoge rotsige en steile muur brengen. Dit stuk is technisch moeilijk, maar draagt zonder meer bij aan de gevarieerdheid van deze tocht. Vandaag is het aan ons om te applaudisseren voor onze dragers die, met een nooit geziene behendigheid en vaak op hun hoofd, onze bagage naar boven brengen. Na een vijftal uren klimmen en dalen krijgen we tot ieders groot plezier ‘kip en frietjes’ voorgeschoteld. Vanavond hebben we eindelijk wat tijd en energie om ‘de slimste mens van de Kilimanjaro’ te spelen. De organiserende zussen Kati en Alma reiken na veel gegier en plezier de titel uit aan onze jongste deelneemster Sanne. Op dag 5 komt de top spannend dichtbij.

We bereiken het Barafukamp op 4600m na 4 uren stappen. Hier voel je de hoogte bij elke inspanning. Jamaica geeft na een testwandeling en het avondeten de laatste instructies. Iedereen moet minstens 5 lagen dragen, jas inbegrepen. Voor de benen volstaan 3 lagen, 1 thermisch ondergoed, 1 warme trekkingbroek en 1 Goretexbroek. We mogen nog 3 uurtjes slapen… Om 23u15 ontbijten we met een kloppend hart. Om 00u15 staan we hand in hand en bidt Jamaica voor een goede beklimming en een behouden terugkomst. Een emotioneel moment voor ieder van ons. Het sneeuwt en met een hoofdlamp op onze muts stappen we bergopwaarts. Het is een zware tocht door de duisternis, koude en te weinig zuurstof. Ik roep als sprekende hoogtemeter elke gestegen 100m om moed te geven. Het gaat langzaam, maar elke stap brengt ons dichter bij de top. Onze ziektegeschiedenis in ons achterhoofd doet ons beseffen dat we al van heel ver komen. We stappen in een roes en onze supporters duwen ons in gedachten mee naar boven. Het doet iedereen deugd als de zon rond 6u eindelijk opkomt. Om 7u30 staan we op de rand van de krater en worden beloond met onbeschrijfelijke gletsjerzichten. Jamaica spreekt ons enthousiast toe: “We gaan allemaal verder naar de top!”.

En ja, om 8u45 vallen we elkaar overgelukkig in de armen op 5895m. Fantastisch dit te mogen meemaken! We hebben echt alles gegeven en niemand gaf op! Deze top hebben we samen bereikt, dankzij de groep. Doodmoe en leeg dalen we af naar onze tentjes waar we een uurtje mogen rusten om dan nog verder af te dalen naar 3800m. Deze avond kruipen we na 14 uren stappen voldaan in onze slaapzak. Dag 7 moeten we nog 2000m dalen. We genieten van de warmte en het prachtige regenwoud. Onderweg verschijnen wonderlijk de eerste blaren en ook enkele apen. Vermoeid maar tevreden bereiken we na een 5 uur durende afdaling de uitgang van het nationaal park terwijl we lustig het Kilimanjarolied zingen. De dragers dansen een laatste keer en we zingen ‘Vrolijke vrienden’ voor hen. Het is fijn om achteraf te horen dat ze zich gerespecteerd voelden als deel van de kili-familie. We willen graag iedereen bedanken die deze tocht heeft gesteund. Het was een onvergetelijk boeiende tocht, dicht bij de natuur in een zalig zorgeloze sfeer. We zijn zo fier dat we als groep de top bereikt hebben. We beseffen dat we gelukzakken zijn dit te mogen meemaken en zullen uit deze unieke beleving nog lang energie blijven putten. 

Op 25/2/2008 hadden we onze eerste vergadering met de deelneemsters aan de Kilimanjaro expeditie. We hopen met in totaal 12 personen te zijn, dus inclusief 1 arts, 1 fysiotherapeute, 1 verpleegkundige en 1 cameraman. Op de vergadering werd de fysieke en de financiële kant van de zaak belicht. De deelneemsters die reeds vroeger zijn meegeweest zullen immers zelf de volle prijs van de reis moeten betalen, en dat is geen lachertje. We zullen dan ook een benefietprogramma op poten zetten waardoor we hopen de kostprijs wat naar beneden te halen. Hierover zal de volgende weken nog bericht worden. 

Intussen zijn we 2 weken verder, en het loopt als een TGV-trein. De initiatieven borrelen op, en hieraan wordt door iedereen binnen de groep verder aan gewerkt. We zijn begonnen met een private weblog waarop iedereen ideeën en intitiatieven kwijt kan. De eerste contacten zijn gelegd zodat we hieraan verder kunnen bouwen. Wat nu al vaststaat is dat we aanwezig zullen zijn vanaf volgend weekend met een stand op de voorstellingen van "de borstenclub". Daar kunnen we onze expeditie kenbaar maken. Ook zal er vermoedelijk een benefietvoorstelling van "de borstenclub" komen. We zijn ook bezig met het samenstellen van een "comedy casino" avond in het najaar. Eén stand-up comedian gaf al zijn fiat voor medewerking, we contacteren nu nog enkele anderen om de avond te vullen. We zijn bezig met een logo waar we dan stickers willen van maken. Een fuif ergens in September wordt ook gepland.

Laatste update op: 25-08-2021