Weer aan het werk met pijn: ZNA biedt uniek re-integratietraject

• Op consultatie bij een pijnarts

​Op basis van jouw klacht(en) en de resultaten van een aantal onderzoeken kan de pijnarts (een combinatie van) drie vormen van therapie aanbieden: 

1. medicatie, 
2. ondersteuning door ons multidisciplinair team,
3. interventionele pijntherapie in het dagziekenhuis zoals een infiltratie. Een behandeling met infiltraties zien we als een hefboom voor duurzame pijnreductie, een betere levenskwaliteit door minder neveneffecten van medicatie, minder kans op verslaving aan pijnstillers en een grotere kans op maatschappelijke re-integratie. 

• Intakegesprekken

Heb je baat bij ondersteuning door ons multidisciplinair team? Dan doe je eerst een aantal intakegesprekken bij de psycholoog, ergotherapeut en kinesist. Op dat moment wordt ook jouw maatschappelijke betrokkenheid in kaart gebracht (werk, hobby’s, sociale contacten …). 

• Multidisciplinair traject

Na die intake volg je een programma op maat, gebaseerd op wetenschappelijke inzichten en afgestemd op jouw behoefte, ritme en mogelijkheden. Dat programma kan bestaan uit: 

1. individuele begeleiding bij de psycholoog, de ergotherapeut, de maatschappelijk werker, de kinesist of 
2. een groepsprogramma van enkele weken. Daar focus je op opnieuw bewegen en conditie-opbouw, mentale ondersteuning, maatschappelijke re-integratie en pijneducatie. 

Zo’n traject kan 3 tot 6 maanden duren. Het kan parallel verlopen aan een medicamenteuze en/of interventionele pijntherapie. Die multidisciplinaire begeleiding hoef je als patiënt niet te betalen. De financiering gebeurt vanuit de FOD Volksgezondheid.

• Maatschappelijk re-integratie en werkhervatting

Chronische pijn kan mensen jarenlang arbeidsongeschikt maken. Dat leidt tot een verminderd inkomen, sociaal isolement en een verminderd zelfbeeld. Het lijkt een negatieve spiraal waar je moeilijk op eigen houtje uit geraakt. Vaak wordt er onvoldoende gekeken naar de mogelijkheden die er wel nog zijn. 

Doorgaans laten werkgevers je pas weer aan de slag gaan wanneer je volledig ‘genezen’ bent. Een graduele werkhervatting of aangepast werk is vaak geen optie. Er is bovendien onduidelijkheid over uitkeringen en over wat er gebeurt bij herval na een werkhervatting. 

En dat heeft een grote impact op je mentaal welzijn, zo bevestigen heel wat wetenschappelijke studies. Er is een verband met vroegtijdig overlijden, een grotere incidentie van zelfmoord en een verhoogd risico op de ontwikkeling van psychische en algemene gezondheidsproblemen (WHO, 2000)1. Volgens Sheperd is werk de centrale weg naar sociale re-integratie en maatschappelijk herstel en een van de belangrijkste identiteitsverlenende aspecten (De Botton, 2008). 
Een job hebben is therapeutisch: 

1. het bevordert de graad van herstel, 
2. verhoogt de levenskwaliteit en het gevoel van welzijn,
3. het geeft aanleiding tot sociale contacten, stimuleert de hersenen, geeft een reden om op te staan en 
4. onderhoudt verbinding met de maatschappij en zorgt voor financiële onafhankelijkheid (Waddell & Burton).

Vroegtijdige werkhervatting met restsymptomen verhoogt het risico op herval niet. Integendeel, het vermindert de kans op herval en absenteïsme tijdens de jaren na de werkhervatting (Du Bois et al, 2008, Bigos et al, 1991). De patiënt geruststellen en uitleg geven over diens aandoening blijken een grote invloed te hebben op het genezingsproces, terwijl dat een eenvoudige en goedkope interventie is. (Du Bois et al, 2012). 

De ervaring – ZNA heeft met zijn pijncentrum 10 jaar expertise over arbeidsre-integratie bij pijnpatiënten - leert ons dat patiënten die niet maatschappelijk gere-integreerd zijn slechts een geringe verbetering van de levenskwaliteit melden, ook al is er een duidelijke pijnvermindering na hun therapie. Het is ons doel om socio-professionele re-integratie (lees: arbeidshervatting) als eindpunt van de behandeling te zien. Als artsen streven we immers naar een maximale graad van welzijn van onze patiënten.

Hoe pakken we dit aan?

Na de intakegesprekken bij ons team wordt samen met jou een behandelplan opgesteld, gebaseerd op jouw noden en behoeften. 

• Het kan zijn dat je zodra mogelijk, snel en zelfstandig het werk kan hervatten en geen extra begeleiding nodig hebt.
• Sommige patiënten hebben nood aan een kortdurende begeleiding door ons multidisciplinair team: ze krijgen enkele gesprekken met uitleg over bijvoorbeeld het concept van graduele hertewerkstelling, hoe je contact kan opnemen met de arbeidsarts, hoe je zelf de nodige stappen kunnen nemen … en zijn zo weer vertrokken. 
• Andere patiënten hebben baat bij een langduriger multidisciplinair traject. Nadien kan je dan  vanuit ons centrum en met de steun van onze teamleden worden verwezen naar de ‘sector werk’ . Tijdens het eerste gesprek bij VDAB of GTB zal een van onze medewerkers mee aanwezig zijn. Dat noemen we de ‘warme overdracht’. Op die manier gebeurt er een boeiende en weloverwogen overdracht van informatie tussen zorg en werk: wat kan je nog wel, welke jobs of opleidingen zouden wel in aanmerking kunnen komen, …
• Tenslotte zijn er ook patiënten die nood hebben aan een voortraject, die veel drempels ervaren voor er nog maar over werk gesproken kan worden. Het kan dan gaan over een combinatie van problematieken zoals slechte huisvesting, taalbarrière, juridische procedures … In dat geval kom je in aanmerking voor het ‘We Go To Work’-project, waarbij een medewerker van GTB die mee aanwezig is in ons centrum, jou mee kan begeleiden tijdens het herstelproces.