2015 Mons
Minitrip naar MONS - 20– 21 november 2015
Zoals het hoort was iedereen goed op tijd, onderaan de helling naar de hoofdingang van het ZNA Middelheimziekenhuis, en vertrokken we om 8 uur richting Mons. De weersvoorspelling beloofde niet veel goeds, maar gewapend met warme kleding en paraplu’s konden we iedere situatie aan. We waren met 20 patiënten en hun 17 begeleiders, 8 schatten van het Surplus-team en Redgi, onze chauffeur, die ons veilig overal naartoe reed.
Gewoontegetrouw werden tijdens de heenrit de gsm-nummers van het Surplus-team uitgedeeld en keken we naar de dvd van de voorjaarstrip naar Rotterdam-Scheveningen en Den Haag. Wonder boven wonder hadden we heel vlot verkeer zodat we al om 9.30 u aan de Site du Grand-Hornu waren terwijl we slechts om 10 u werden verwacht. Eventjes gewacht en dan toegelaten tot het onszelf bedienen van koffie en ‘biscuits maison’n wat dat laatste ook al mocht voorstellen. Een half uurtje later haalden de gidsen ons op voor het bezoek aan de historische site.
De Grand-Hornu bevindt zich in het hart van de provincie Henegouwen kortbij Bergen en Valenciennes. Het is een van de mooiste plekken die getuigen over de industriële Revolutie. We kregen een mooi chronologisch opgebouwde verhaallijn te horen. Iedereen hing aan de lippen van de gidsen en er werd nauwelijks tussendoor gebabbeld. Sinds 2012 is de site geklasseerd door de UNESCO en staat het op de lijst van het werelderfgoed van de mensheid.
Aansluitend bezochten we de tentoonstelling ‘De man, de draak en de dood’, de glorie van Sint-Joris. De draak en Sint-Joris zijn twee fictieve figuren die het tegen elkaar opnemen in een gevecht dat in elk tijdvak anders kan worden voorgesteld omdat het niet aan een verstard symbool gevonden is. Op de tentoonstelling is een selectie te zien uit de vele beelden, schilderijen, tekeningen, miniaturen, gravures enzovoort die de heilige in beeld brengen.
Na een boeiende voormiddag gingen we om 12.30 u lunchen in La Brasserie du Grand Hornu en dat gebeurde echt in Fawlty Towers-stijl, improvisatie alom. Om 13.20 u konden we eindelijk klinken met kir als aperitief en om 13.40 u volgde het voorgerecht. Eerlijk is eerlijk: het was lekker. Helaas werden we daarna in de wacht geplaatst want het vlees was nog niet geleverd. Meer dan een uur later werd er nog altijd geïmproviseerd. Het varkenshaasje was mals en lekker, de patatjes waren ok. Verbrand witloof werd geserveerd en voor de ene al wat meer dan voor de andere. Voor het Surplus-team was er zelfs geen witloof meer. Dat kreeg een paar blaadjes veldsla geserveerd.
Na toch nog een lekker tasje koffie vertrokken we naar Mons om in te checken inhotel Dream. Toen was het al na 16.00 u. Van de voorziene vrije namiddag schoot niet veel meer over. Sommigen trokken toch nog de stad in en deden een paar koopjes, anderen gingen rusten of dronken al iets in de loungebar.
Voor het avondeten werden we om 19.30 u verwacht in het Resto Mezzo van het hotel. We toastten met een mojito en een lekker voorgerecht, gevolgd door fijn hoofdgerecht met aansluitend nog het dessertassortiment deden ons de lunch heel snel vergeten. En toen ging bij de meesten het licht uit.
Zaterdagmorgen kwam de zon heel eventjes piepen en dus trokken we goedgemutst naar de ontbijtruimte waar het echt aan nieuws ontbrak. Chapeau! We hebben lekker ontbeten. Om 9.30 u moesten we uitgecheckt zijn want om 10 u begonnen we aan een wandeling door het historische centrum van Bergen. Normaal zouden we de wandeling beginnen aan het nog steeds onafgewerkte station dat werd ontworpen door Calatrava maar dat werd door onze gidsen afgeraden want er was eigenlijk nog niets meer te zien dan een paar pijlers.
Toen we 's morgens in de bus stapten hadden we al een paar sneeuwvlokjes gezien, maar bij de start van onze wandeling ging het voluit. Toch werd er gelachen en plezier gemaakt en vele foto’s gemaakt. Niemand zou geloven dat we sneeuw kregen tijdens een Surplus-minitrip. En toen de sneeuw op was, begon het te regenen. De zon van ’s morgens was alweer onder de wol(ken) gekropen.
We wandelden richting Grote Markt met haar prachtige gebouwen uit de 11de eeuw. We brachten een bezoek aan het stadhuis en kregen heel wat uitleg in deSt Waltrudiskerk. Het is een mooi gotisch bouwwerk waarvan de constructie gespreid verliep tussen 1450 à 1621. De kerk is toegewijd aan Sainte-Waudru, die in de 7de eeuw op de heuvel van Bergen een kleine religieuze gemeenschap stichtte. Dat werd later een adellijk kapittel van kanunnikessen.
De kerk is indrukwekkend: 110 meter lang, 34 meter breed een 24,5 meter hoog. Ze is hoog gelegen in de stad en bevindt zich nabij het belfort. Binnen, rondom het koor, stellen zeven creaties van beeldhouwer Jacques Du Broeucq de deugden voor. Je treft verder mooie glasramen aan (16de eeuw) en talrijke kapellen verwijzen naar de gilden. Achteraan in de kerk staat een houten kar met goud beschilderd in Lodewijk XVI-stijl. Het is de Gouden Koets, gekoesterd door de Bergenaren. Op Drievuldigheidsdag (de zondag na Pinksteren) komt de koets in processie buiten met het reliekschrijn van Waudru. Op het eind moet de koets, getrokken door stevige paarden, in één ruk de steile helling naar de kerk overwinnen, geduwd en gevolgd door een grote onstuimige menigte. Als de klim goed afloopt staat Bergen een goed jaar te wachten.
Om 12.30 u schoven we aan voor een laatste lunch in Restaurant Vilaine Fille, Mauvais Garçon, een trendy locatie met een knipoog naar Serge Gainsbourg. Het was er heerlijk warm en toen iedereen zijn plaats gevonden had, hieven we het glas op Surplus met een parelende Crèmant vergezeld van een fijne amuse-gueule. Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert en een lekker tasje koffie toe, we hebben niemand horen klagen.
Op de terugweg wilden we in Cuesmes nog het huis bezoeken waar Van Gogh ooit woonde en daar in 1880 besloot schilder te worden. Rekening houdend met het slechte weer en omdat er daar eigenlijk weinig te zien was, wilde de gids met ons liever nog een bustoer maken door de Borinage. We kregen de indruk van een troosteloze, verpauperde regio. Triest.
We hebben in korte tijd heel veel gezien, gehoord, geleerd en vooral genoten van de vele lieve mensen die erbij waren. Ook al moest het programma meermaals omgegooid worden, het werd een schitterende verrassingstrip die we niet licht zullen vergeten maar eind goed, al goed. Om 17 u stonden we terug onderaan de helling.
Welgemeende dank aan het schitterend Surplus-team voor de tijd die het in haar patiënten wil investeren, want 'VERWEND WORDEN, HET VOELT ZO GOED!'