2014 Toubkal
Op 30 april vertrokken 10 mensen voor de beklimming van hun berg: de Toubkal in Marokko.
Aan de tocht gingen intensieve trainingen via Herstel en balans vooraf. Een verpleegster, een dokter en de cameraman begeleiden hen onder leiding van plaatselijke gidsen naar hun doel: de top bereiken.
Hier volgt het reisverslag.
Woensdag 30 april
14.45 u.
Verzamelen aan spoed ZNA Middelheim. Een enthousiaste menigte om ons uit te wuiven.
Heel veel ambiance. Ja, we hebben er zin in! Een busje brengt ons naar Zaventem.
18.50 u.
Départ pour Marrakech! Spannend!
21.30 u. (bij ons nu 22.30 u.)
Landing. Met busje naar hotel ‘Seminaris’, daarna terraske in een plaatselijke club. Een bierke met lekkere tapas! Heerlijk en gezellig. Is dit Marokko?
Donderdag 1 mei
Dag van de Arbeid, ook hier een feestdag!
Ontbijt in het hotel. Vertrek met buske (bagage op het dak) en wij erin. In Asni water ingekocht en de plaatselijke verkopers proberen af te schudden! ’sMiddags kennismaking met onze gids ‘Abdu’, kok ‘Mohammed’ en de ezeldrijvers. Onder de bomen worden de ezels geladen en het eten bereid:pasta met heel lekkere omelet, gekruid met koriander, paprika’s en ajuin. Als aperitief thee, na het eten thee (energy drink). Hier kunnen we nog eens naar ‘het toilet’! Nog even genieten van een deugddoende siësta.
14.50 u.
Het avontuur begint. Langsheen flanken en dorpjes onder een broeiend hete zon een asfaltweg tot in het dorp Taghouriste (1600m).
17.15 u.
Aankomst in het ‘maison dortoir’. Vroeger dan verwacht, normaal 3 heures de marche! Deze tocht was lastig, heel warm ook. Mattekes leggen, slaapzakje installeren, douchen met koud water. Verfrissend. Lekker gegeten op het terras boven. Onze slaapzak in. Amai die Franse wc stinkt!! Slaapwel.
Vrijdag 2 mei
06.30 u.
Opstaan! Slaapzak oprollen, ontbijten en vertrek. We komen voorbij een schooltje en kunnen het niet nalaten eventjes op de bankjes te gaan zitten en kennis te maken met de leraar en de leerlingen Prachtig landschap. We ontdekken de ‘terrasculturen’. Doorstappen tot aan een mooi plekje aan een riviertje onder de notenboom. Siësta. Donkere wolken, hagelbuien, inpakken en wegwezen! Verder wandelen tot aan ons bivouac op 2020m alt. in Amslane. Hier leren we hoe we onze tentjes moeten opstellen. Met Liesbet geen probleem! We eten in een gezellige grote tent. Slaapwel!
Zaterdag 3 mei
06.00 u.
Abdu wekt ons met een klopje op de tent! Ons ochtendritueel begint: tentje afbreken, ontbijten, camel bag vullen, stokken pakken en vertrekken. We marcheren door de vallei van Tizgui, een heel mooi bergdorpje. Na een fikse klim ligt voor ons een vlakte met in de verte de ezeltjes. Het eten staat klaar.
Het is nu 13.00 u. en alt. 2291m. Na een lekkere lunch is er een probleempje: de ezeltjes zijn gaan lopen, maar onze ezeldrijvers zijn snel en na een uurtje kunnen we terug vertrekken. Vervelende maar mooie afdalingen door rivierbeddingen vol stenen, opletten voor de voetjes! Uiteindelijk komen we in een notenboomgaard en iets verderop ligt onze slaapplaats in het midden van het dorpje Tiziane. Alle tentjes mooi op een rij. Hier wordt zelfs een toilet gebouwd: een kring van stenen met daarrond een bruin zeil. ‘Het leven zoals het is’.
Tentje zetten, luieren, lunch en het steenmoment. En wat een verrassing, we worden getrakteerd op een glaasje wijn: lekker, lekker, lekker! Slaapwel, alt. 1560m.
Zondag 4 mei
06.30 u.
Lekker geslapen, zou het van de wijn zijn? Pannenkoeken en eitjes, we worden verwend. We trekken verder doorheen groene valleien en rustige dorpjes. Bij een Marokkaanse berberfamilie op de thee ontvangen met zelf gebakken brood, olijfolie en boter. Héél gezellig! We vervolgen onze klim tot aan de middageetplaats: tomaten, ui, linzen, brood en vinaigrette.
We kunnen er weer eventjes tegen en gaan verder. Bivouac aan een bergriviertje. We duiken het water in (brrrr fris) en heerlijk haartjes wassen. Daarna relaxen en drogen op een warme steen. Laat gegeten en dodo. Alt. 2200m.
Maandag 5 mei
05.45 u.
Er wordt op onze tent geklopt. We vertrekken vroeg. Nu begint het echte werk en we zijn aan de voet van de ‘Hoge Atlas’. Prachtige klim langs watervallen, bergkammen, sneeuwvlaktes tot aan de top van Tizi Ouguelzim op 3400m. Droom ik? Fanta, cola, sprite, limonadeflesjes in de sneeuw: heeerlijk fris!
Er wordt gefikfakt in de sneeuw! Zelfs daarboven heeft onze kok een heerlijk maal geserveerd. Zware afdaling, hopen stenen en moe, moe, moe. De refuge is het eindpunt. Toilet, warm douchke en haartjes wassen. De lekkere muntthee warmt ons een beetje op want hier is het wel friskes. Op tijd in bed (allé op ons matteke) voor de zware tocht morgen! Dan gaat het gebeuren.
Dinsdag 6 mei
04.00 u.
Wekkie, wekkie, wekkie!
05.00 u.
Vertrek. Pikdonker. Allemaal ons petzlke op ons kopke en weg zijn we! Hoge rotsblokken, sneeuwvlaktes, grindpaadjes.. Het wordt licht. Hoger, hoger, hoger, steil, stenen, stenen. Daarboven ons een glimp van de top. Oei het piramideke lijkt zo klein. De lucht wordt ijl, ijler. De stapjes worden klein, kleiner. Het gaat traag, trager. Daar is hij ‘den top’. 4167m! Het is nu 10.10u. Heerlijk voldaan, gelukzalig gevoel. Traantjes vloeien, dat hebben we goed gedaan! Grote pluim. Het steenmoment boven op de top. Alweer tijd om af te dalen. Héééél moeilijk en lastig. Schuiven, struikelen, vallen. Amai mijn voetjes. Met een beetje hulp van onze gids geraken we allemaal beneden.
WAAAW. Het begint te sneeuwen, te regenen. Heerlijk gezellig in de tent. We worden getrakteerd op cava, salami, kaasjes en er is zelfs rode wijn bij het eten. Smaakt toch iets lekkerder dan de thee. Wind en regen zorgen ervoor dat we in de refuge gaan slapen. Met 13 op één kamer! Zaaaalig goed geslapen. Dankjewel Gerlinde! Een dag om nooit meer te vergeten.
Woensdag 7 mei
07.00 u.
Opstaan. Zo vroeg? De afdaling van de refuge tot in het dal is vermoeiend maar het wondermooie landschap verlicht de pijn. Onderweg genieten we van vers geperst fruitsap en verbroederen we met enkele Spanjaarden.
Annick haalt haar ‘Real Madrid’ vlag boven. Grappig!
We nemen de weg van de marabout de Sidi Chamharouch en komen enkele bedevaarders tegen.
We lunchen op een overdekt terras aan een droge rivierbedding. Mohammed heeft weer iets lekkers klaargemaakt. We komen voorbij Armoud, Imlil ligt in de verte. Langs bergflanken klimmen we weer hoger. Het bivouac ligt op 1958m. Net een postkaart! We vergeten snel onze zere knieën. De wind blaast hier wel heel hard, moeilijk om ons tentje recht te zetten. Avondeten rond 20.30u en snel ons tentje in want morgen wacht ons de laatste zware dag. Slaapwel!
Donderdag 8 mei
06.00 u.
We blijven een dagje langer in de bergen, dus wat denken jullie van een allerlaatste tocht? Een randonnée van zo’n 7 uur alsjeblief. De tenten hoeven we niet zelf af te breken. ‘Onze mannen’ doen dit voor ons. Afscheid van de ezeltjes, dankwoordjes voor de ezelmannen en t-shirts worden cadeau gedaan. Langs de bergflanken van Imlil, doorheen rivierbeddingen en groene valleien. Maar ocharme, Abdu wordt ziek, kruipt op den ezel en de ‘wandeling’ wordt ingekort, richting onze ‘auberge’ in Tamaterte.
We zijn allemaal moe en vinden het niet zo erg. We hebben de top gehaald en amuseren ons nog steeds. In het gezellige salon even tijd maken voor het steenmoment en Mohammed tovert een hele lekkere tajine.
Vrijdag 9 mei
08.30 u.
Nachtje geslapen op een bikkelharde matras, Pijnlijk. Lekker ontbijt op het dakterras met zicht op de moskee onder een warme zon. Pannenkoeken, eitjes,
brood en choco. Zakken maken, bus in en op weg naar Marrakech. Op het pleintje staan de bagagekarretjes klaar die ons naar de riad brengen. Onze
monden vallen open. Achter die poort een overvloed aan luxe: zwembadje, mooie kamers, prachtig decor. Het lijkt wel een sprookje. Toast met kalkoen of
tonijn en heerlijk prikwater. Luieren en genieten van zon en een duik in het water. We reserveren onze hammam en massage.
BBQ op het terras met een heerlijk glaasje wijn! We maken nog een avondwandelingetje naar het gekende Jemaa El Fna plein door de smalle straatjes, een kleurrijk palet en een mix van culturen, kraampjes met Hassan- en Mustapha-karakollen, slangenbezweerders, watermannen, henna-vrouwen. We eindigen met een colake op een dakterras. Moe maar supergelukkig ons bed in!
Zaterdag 10 mei
08.30 u.
Rustig ontbijten. We trekken de ‘souks’ in en kieren door de smalle straatjes op zoek naar souvenirtjes voor de thuisblijvers. Opdringerige verkopers afschudden.
We vinden een gezellige bar met een dakterras waar we een kleinigheidje eten. De ooievaars zitten op hun nest. Hier hebben we ook onze kaartjes geschreven om ons ‘support’-team te bedanken. In onze riad ‘Adika’ heb ik een hammam, scrub en massage besteld. Nieuwsgierig! Hééérlijk zacht, blinkend velleke. We maken ons mooi voor ons ‘laatste avondmaal’ en we beginnen met een aperitiefke op het dakterras met warme hapjes. Voor Gerlinde, Micheline en Kris worden heel grappige gedichtjes voorgelezen. Hilaaarisch. Op de tonen van ‘la dernière danse’ dansen we in het maanlicht, iedereen heel gelukkig. We hebben besteld in ‘terrasse des épices’ en krijgen een tajine van vis. Supertoffe dag!
Zondag 11 mei
Heerlijk ontbijt met vers fruitsap. We trekken voor een laatste keer de stad in op zoek naar geschenkjes. Wat een hitte, zeker 36 graden! We verfrissen ons, ruimen onze kamer op en onze laatste lunch: een lekker slaatje met keftah.
15.00 u.
Onze bagagedragers zijn er. Opladen, naar het pleintje en in busjes stappen richting Marrakech. Ons avontuur loopt bijna ten einde. We missen onze kroost en willen nu toch wel snel thuis zijn.
00.00 u.
Aankomst aan de spoed! Blij terugzien van het thuisfront.
Geschreven door Mimi Colaes