Multipel myeloom (Ziekte van Kahler)

Definitie

Multipel Myeloom (ook gekend onder de naam: de ziekte van Kahler ) is een ziekte waarbij er een kwaadaardige woekering van plasmacellen in het beenmerg optreedt. De ziekte is zeldzaam: in België worden jaarlijks ongeveer 8 op 10.000 mensen gediagnosticeerd, vooral oudere volwassenen.

Plasmacellen komen op verschillende plaatsen voor in het lichaam: in de darmen, luchtwegen, lymfeklieren, en ook in het beenmerg. Ze ontstaan uit de voorlopers van de witte bloedcellen – de B-lymfocyten. Ze maken antistoffen die een belangrijke rol spelen in ons lichaam.  Elke plasmacel kan maar 1 type antistof maken – alle duizenden verschillende soorten antistoffen samen zorgen ervoor dat wij goed beschermd zijn tegen de meeste soorten bacteriën of virussen. Als er een teveel van 1 soort plasmacellen ontstaat, zal er ook een teveel van 1 soort antistof ontstaan. Dat wordt een monoclonaal eiwit, ofwel M-proteïne, genoemd.Niet elk M-proteïne is kwaadaardig. Ook bij gezonde mensen wordt vaak een geringe hoeveelheid M-proteïne aangetroffen – ongeveer bij 10 tot 15 procent van de 70-plussers.
Het gaat dan om het fenomeen MGUS.

Oorzaken

De oorzaak van multipel myeloom is niet gekend.

Symptomen

De symptomen zijn erg divers – van nauwelijks klachten tot ernstige ziekteverschijnselen:

  • botontkalking of plaatselijke botaantasting met botpijn of spontane breuken tot gevolg
  • verhoging van het kalkgehalte in het bloed door botontkalking
  • veel dorst en veel plassen (door hoog kalkgehalte), met uitdroging en in extreme situaties verwardheid en nierbeschadiging tot gevolg
  • bloedarmoede, een tekort aan witte bloedcellen (verhoogd risico op infecties) en een tekort aan bloedplaatjes (bloedingsneiging)
  • hyperviscositeitssyndroom door erg hoog M-proteïnegehalte: dit gaat meestal gepaard met sufheid, hoofdpijn, klachten van het gezichtsvermogen en kortademigheid bij inspanning.

Onderzoeken

Behandelingen

Multipel myeloom is ongeneeslijk. Een behandeling is noodzakelijk bij klachten of schade aan de organen.

  • verbetering fysieke conditie door pijnbestrijding, spieroefeningen en botversterkers
  • chemotherapie
  • corticosteroïden
  • immuunmodulerende geneesmiddelen
  • eiwitafbraakremmers
  • stamceltransplantatie

De zwaarte van de behandeling hangt af van de leeftijd en fysieke conditie van de patiënt. Patiënten ouder dan 65 jaar of in minder goede conditie krijgen meestal een `lichtere´ behandeling. Patiënten jonger dan 65 jaar of in een goede conditie krijgen een intensieve behandeling met stamceltransplantatie.

Laatste update op: 30-08-2019
Auteur(s): Team Hematologie (Bloedziekten)